Φλόμος, το φάρμακο της φύσης

Ο φλόμος είναι ένα βότανο που έχει μεγάλη σημασία στη βοτανολογία. Η λατινική του ονομασία είναι Verbascum thapsus και ανήκει στην οικογένεια των Σκροφουλαριειδών.

Οι άγγλοι το ονομάζουν mullein. Έχει αδιαμφισβήτητες θεραπευτικές ιδιότητες και καλό θα είναι να το συμπεριλάβετε στο πράσινο φαρμακείο σας.

About the Plant

Στην Ελλάδα θα το βρείτε και με τις ονομασίες μελισσαντρό, βερμπάσκο, σπλόνος, λαμπάδα του Αγίου Ιωάννη, αγκάθαρος, αλισφακιά, αϊκέρι. Οι ιδιότητες του είναι γνωστές από την αρχαιότητα και ο Διοσκορίδης το ονόμαζε "φλεγώ".
Το φυτό είναι διετής πόα, μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 2 μέτρα και είναι αρκετά φουντωτό. Είναι πολύ διαδεδομένο φυτό στην Ευρώπη, την Αμερική και τη κεντρική Ασία. Ανθίζει κατά τους μήνες Ιούλιο-Αύγουστο. Θα το συνατήσετε συχνά ως αγριόχορτο σε λιβάδια και στις άκρες των δρόμων αλλά και σε κήπους, για καλλωπισμό. Τα τελευταία χρόνια καλλιεργείται και εντατικά. Έχει μεγάλη ρίζα, γεγονός που το κάνει δύσκολο στη συγκομιδή και σχεδόν αδύνατο να μεταφυτευθεί. Επίσης είναι πολύ καλός δείκτης μόλυνσης του εδάφους. Όταν το έδαφος είναι μολυσμένο το φυτό παίρνει κλίση, γιαυτό όταν τον αναζητείτε στη φύση πάντα να μαζεύετε από όρθια και ευθυτενή φυτά.

Σύσταση
Τα μέρη που χρησιμοποιούνται είναι τα άνθη, τα φύλλα και σπανιότερα η ρίζα. Περιέχει ρητίνη, γλίσχρασμα (ουσία που προστατεύει τους βλεννογόνους του ανθρώπινου οργανισμού από τους ερεθισμούς και τις φλεγμονές), γόμμα, αιθέριο έλαιο, οξέα, σάκχαρα, χλωροφύλλη, κίτρινη χρωστική, μεταλλικά στοιχεία, φλαβονοειδή και γλυκοσίδες.

Θεραπευτικές ιδιότητες

Έχει αντισηπτικές, επουλωτικές, μαλακτικές, ενυδατικές, αποχρεμπτικές, διουρητικές και ήπια ηρεμιστικές ιδιότητες. Τα συστατικά του φλόμου καταπολεμούν τους ιούς της γρίπης, του έρπητα καθώς και μερικά βακτήρια που προκαλούν αναπνευστικές λοιμώξεις, και απελευθερώνουν την αναπνευστική οδό από τη συμφόρηση. Τα άνθη του φλόμου καθαρίζουν και καταπραΰνουν το δέρμα.

Χορηγείται εσωτερικά για παθήσεις του αναπνευστικού όπως κρύωμα, γρίπη, πυρετό, βήχα, πονόλαιμο, βρογχίτιδα, πνευμονία, αμυγδαλίτιδα, βραχνάδα, φυματίωση και άσθμα. Ακόμη χρησιμοποιείται σε διάρροια, κωλικούς, αιμορραγία του πεπτικού, γίνεται κατάπλασμα για τα ενοχλήματα των αιμορροΐδων, παθήσεις του ουροποιητικού, ημικρανίες, αρθραλγία και ουρική αρθρίτιδα.

Στο δέρμα χρησιμοποιείται το έγχυμα του φυτού σε πληγές, εγκαύματα, μώλωπες και δερματικές λοιμώξεις, όπως το ερυσίπελας. Τα φύλλα χρησιμοποιούνται επίσης τοπικά για να μαλακώσουν και να περιποιηθούν το δέρμα.

Αν μαζέψετε τα άνθη και τα εκχυλίσετε σε ελαιόλαδο, με τη βοήθεια του ηλιακού φωτός, θα φτιάξετε ένα εκπληκτικό φάρμακο για την ωτίτιδα. Το λάδι αυτό είναι επίσης κατάλληλο για φλεγμονές των βλεννογόνων, για μώλωπες και χιονίστρες. Δείτε πως να φτιάξετε μια παραλλαγή του λαδιού αυτού εδώ. Αν προσθέσετε στο παραπάνω λάδι λίγο μελισσοκέρι θα γίνει μια πολύ καλή αλοιφή για το ευαίσθητο δερματάκι και τα συγκάματα του μωρού σας.

Προφυλάξεις χρήσης

Τα πολύ λεπτά τριχίδια στα φύλλα μπορεί να προκαλέσουν ερεθισμούς. Όταν φτιάχνετε αφέψημα από αυτά να το σουρώνετε πολύ καλά, ιδανικά με φίλτρο του καφέ. Πάντα να χρησιμοποιείτε τα βότανα με σύνεση και κάτω από την επίβλεψη κάποιου ειδικού, αν είναι δυνατόν.